திஷ்டந்து ச்ருதய: ததோபி மஹிதம் ஜாகர்த்தி தத் பாதுகே
தத்தாத்ருக் ப்ரதநாய தாவககுணராமாய ராமாயணம்
யஸ்யாஸீதரவிந்தஸம்பவவதூமஞ்ஜீரசிஞ்ஜாரவ
ஸ்பர்த்தாதுர்த்தரபாதபதபணிதி: வல்மீகஜன்மா கவி:
तिष्ढन्तु श्रुतयस्ततोपि महितं जागर्ति तत्पादुके
तत्तढ्रुग्प्रथनाय तावकगुणग्रामाय रामायणम्
यस्यासीदरविन्दसम्भववधू मञ्जीरशिञ्ज़ारव
स्पर्धादुर्धरपादबध्दफ़णितिर्वल्मीकजन्मा कवि
ஏ பாதுகையே உன் மஹிமை விஷயத்தில் வேதங்களிருக்கட்டும். வேதத்தைக்காட்டிலும் மிகவுமுயர்ந்தது ஸ்ரீமத்ராமாயணம். அதில் உன்னுடைய குணங்களைப்பற்றி எல்லையில்லாமல் சொல்லியிருக்கிறது. வேதம் தப்பான அர்த்தம் சொல்வதில்லை என்பதால் அதற்கு உயர்த்தி ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஸ்ரீமத்ராமாயணம் ஒருவர் பண்ணினதில்லை, ஸரஸ்வதி ஸந்தோஷமாய் நடந்துபோகும் ஸமயத்தில் அவள் காலில் அணிந்து கொள்ளப்பட்ட சிலம்பினின்றுமுண்டான சப்தமே. அதாவது, வால்மீகிக்கு தாயார் பெருமாளுடைய அனுக்ரஹத்தினால் நடந்த சஙதிகள் தவறுதலின்றி தோன்றி, சிறிதும் தப்பில்லாமல் அவரால் எழுதப்பட்டது ஸ்ரீமத்ராமாயணம்.
ए पादुकैये उन् महिमै विशयत्तिल् वेदङ्गळिरुक्कठ्ठुम् .वेदत्तैक्काठ्ठिलुम मिगवुमुयर्न्दतु श्रीमतरामायणम्. अतिल उन्नुडैय गुणङ्गळैप्पठरि एल्लैयिल्लामल सोल्लियिरुक्किरतु. वेदम तप्पान अर्थम सोल्लुवदिल्लै एन्बताल अतर्क्कु उयर्ति एरपठ्ठ्रिरुक्किरतु.श्रीमतरामायणम ओरुवर पण्णिनतिल्लै. सरस्वति सन्दोशमाय नडन्दुपोकुम समयत्तिल अवळ कालिल अणिन्दु कोळ्ळप्पठ्ठ सिलम्बिनिनुमुण्डान सब्दमे. अतावतु वालमीकिक्कु तायार पेरुमाळुडैय अनुग्रहत्तिनाल नडन्द सङ्गतिकळ तवरुतलिनरि तोनरि, सिरितुम तप्पिल्लामल अवराल एळुतप्पट्टतु श्रीमतरामायणम्

திஷ்டந்து ச்ருதய: ததோபி மஹிதம் ஜாகர்த்தி தத் பாதுகே
தத்தாத்ருக் ப்ரதநாய தாவககுணராமாய ராமாயணம்
யஸ்யாஸீதரவிந்தஸம்பவவதூமஞ்ஜீரசிஞ்ஜாரவ
ஸ்பர்த்தாதுர்த்தரபாதபதபணிதி: வல்மீகஜன்மா கவி:
तिष्ढन्तु श्रुतयस्ततोपि महितं जागर्ति तत्पादुके
तत्तढ्रुग्प्रथनाय तावकगुणग्रामाय रामायणम्
यस्यासीदरविन्दसम्भववधू मञ्जीरशिञ्ज़ारव
स्पर्धादुर्धरपादबध्दफ़णितिर्वल्मीकजन्मा कवि
ஏ பாதுகையே உன் மஹிமை விஷயத்தில் வேதங்களிருக்கட்டும். வேதத்தைக்காட்டிலும் மிகவுமுயர்ந்தது ஸ்ரீமத்ராமாயணம். அதில் உன்னுடைய குணங்களைப்பற்றி எல்லையில்லாமல் சொல்லியிருக்கிறது. வேதம் தப்பான அர்த்தம் சொல்வதில்லை என்பதால் அதற்கு உயர்த்தி ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஸ்ரீமத்ராமாயணம் ஒருவர் பண்ணினதில்லை, ஸரஸ்வதி ஸந்தோஷமாய் நடந்துபோகும் ஸமயத்தில் அவள் காலில் அணிந்து கொள்ளப்பட்ட சிலம்பினின்றுமுண்டான சப்தமே. அதாவது, வால்மீகிக்கு தாயார் பெருமாளுடைய அனுக்ரஹத்தினால் நடந்த சஙதிகள் தவறுதலின்றி தோன்றி, சிறிதும் தப்பில்லாமல் அவரால் எழுதப்பட்டது ஸ்ரீமத்ராமாயணம்.
ए पादुकैये उन् महिमै विशयत्तिल् वेदङ्गळिरुक्कठ्ठुम् .वेदत्तैक्काठ्ठिलुम मिगवुमुयर्न्दतु श्रीमतरामायणम्. अतिल उन्नुडैय गुणङ्गळैप्पठरि एल्लैयिल्लामल सोल्लियिरुक्किरतु. वेदम तप्पान अर्थम सोल्लुवदिल्लै एन्बताल अतर्क्कु उयर्ति एरपठ्ठ्रिरुक्किरतु.श्रीमतरामायणम ओरुवर पण्णिनतिल्लै. सरस्वति सन्दोशमाय नडन्दुपोकुम समयत्तिल अवळ कालिल अणिन्दु कोळ्ळप्पठ्ठ सिलम्बिनिनुमुण्डान सब्दमे. अतावतु वालमीकिक्कु तायार पेरुमाळुडैय अनुग्रहत्तिनाल नडन्द सङ्गतिकळ तवरुतलिनरि तोनरि, सिरितुम तप्पिल्लामल अवराल एळुतप्पट्टतु श्रीमतरामायणम्

प्रतय्क्षयन्ति परिशुद्धियो यथावत रामायणे रघुपुरन्दरपादरक्षे
शक्ष्व्तप्रपञ्चितमिदंपरयैव व्रुत्तया संक्षेपविस्तरदशासु तवानुभावम्

ப்ரத்யக்‌ஷயந்தி பரிசுத்ததியோ யதாவத் ராமாயணே ரகுபுரந்தர பாதர‌க்ஷே
சச்வத் ப்ரபஞ்சித மித்ம்பரயைவ வ்ருத்த்யா ஸம்க்ஷேபவிஸ்தரதசாஸூ தவாநுபாவம்.

ஸ்ரீமத்ராமாயண மஹாபாரதங்களில் பாதுகையின் அல்லது பெருமாள் பக்தர்களின் பெருமையைப்பற்றி எங்கே சொல்லி இருக்கிறதென்றால் ஸ்ரீமத் ராமாயண பாரதங்களில் இவர்களின் பெருமை சொல்லியிருக்கிறதென்பதை தெளிந்த புத்தியுள்ளவர்கள் கண்ணால் பார்ப்பது போல் காண்கிறார்கள். ஸ்ரீமத் ராமாயண கதை முழுவதையும் நூறு ஸ்லோகமுள்ள ஸ்ங்க்ஷேப ராமாயணத்தில் சுருக்கமாகச் சொல்லியிருக்கிறது. அவ்விடத்திலும் பாதுகையின் பெருமையைப் பற்றி சொல்லியிருக்கிறது. மேலும் விஸ்தாரமாயும் சொல்லியிருக்கிறது. அப்படிப்பட்ட உனது பெருமையை கலக்கமில்லாத அறிவு உடையோர்கள் காண்கிறார்கள். “परिशुद्धधिय:”
என்பதற்கு கருத்து-உலகில் பெரும்பாலும் எல்லோருடைய புத்தியும் கலங்கியேயிருக்கிறது. அது தெளிவதற்கு மூன்று காரணமுண்டென்று ஸ்ரீதேசிகன் அருளிச்செய்திருக்கிறார். அதாவது, “திருமுகப்பாசுரமும், ஸதாசாரியாநுக்ரஹமும் ஸத்ஸம்ப்ரதாயமும்” என்று, ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தில், ‘பொய் சொல்லக்கூடாது, விரோதிகளிடத்திலும் தயையுடனிருக்கவேண்டும், எப்படிப்பட்ட கஷ்டம் நேர்ந்தாலும் பொறுமை வேண்டும், கர்வம் கூடாது ஒழிவு வேண்டும், தாய் தகப்பன் சொன்ன வார்த்தையைக் கேட்க வேண்டும், ஒரு காரியத்தை ஆரம்பிக்கும்போது இக்கார்யம் இப்படித்தான் முடியுமென்று தவறாத தெளிந்த யோஜனை வேண்டும்” இவை முதலான அனேக சங்கதிகLLள் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன. ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தை நெட்டுருவாகச் சொல்லுகிறவர்களும் இந்த ஸங்கதிகள் தன்னுடைய அனுஷ்டானத்துக்கு வந்ததா? வரவில்லையா? என்பதை கொஞ்சமேனும் நினைக்கிறார்களில்லை. ஆத்மாவைப் பற்றிச் சொல்லுகிற எல்லாப் புஸ்தகங்களிலும் தன்னுடைய தாழ்மையை நினைக்கவேண்டுமென்றே எழுதியிருக்கிறது. வித்வான்களெல்லாரும் இதைப் பற்றியே உபந்நியாஸஞ் செய்கிறார்கள். முன்னிருந்த பெரியோர்கள் தன்னைக்கீழ்ப்பட்டவனென்று சொல்லியிருப்பதெல்லாம் நமக்காகத்தானென்றும் சொல்லுவார்கள். ஆகிலும் ஒருவருக்கும் தனது தாழ்மை தெரிகிறதில்லை. தனது தாழ்மை தோன்றினால் பிறர் வைதால் கோபம் வாராதென்று தேசிகன் அருளிச்செய்திருக்கிறார். அவ்வடையாளமுள்ளவன் இவ்வுலகில் ஒருவனாகிலும் கிடைப்பது மிக அரிது. ஆகையால் முன் சொன்ன மூன்று காரணங்களால் தெளிந்த புத்தியுள்ளவர்களுக்கு எல்லா நல்ல புஸ்தகங்களிலும் நல்ல அபிப்ராயம் தோன்றும். அதனால் நல்ல ஸௌக்யத்தையடைவார்கள்.


35. அல்பச்ருதைரபி ஜனைரநுமீயஸே த்வம்
ரங்கேசபாது நியதம் நிகமோபகீதா
ஸாரம் ததர்த்தமுபப்ருஹ்மயிதும் ப்ரணீதம்
ராமாயணம் தவ மஹிம்நி யத: ப்ரமாணம்.

अल्पश्रुतैरपि जनैरनुमीयसे त्वम
रङ्गेशपादु नियतँ निगमोपगीता
सारँ तदर्थमुपब्रुह्मनियितुँ प्रणीतम
रामायणम तव महिम्नि यत: प्रामाणम्
இந்தப்பாதுகையைப்பற்றி வேதத்தில் சொல்லியிருக்கிறதாவென்றால், வேதங்களெல்லாமறிந்தவர்கள் “இந்த இடத்தில் பாதுகையின் பெருமையைப் பற்றி சொல்லியிருக்கிறது” என்று தெரிந்து கொள்கிறார்கள். சிறிது வேதபாகத்தைத் தெரிந்தவர்கள்கூட”பாதுகையின் மஹிமை வேதத்தில் சொல்லியிருக்கிறது” என்று ஊகித்துக்கொள்கிறார்கள். எப்படியென்றால், கொஞ்சம் வேதாத்யயனம் பண்ணினவர்களும் அவசியமாய் அறிய வேண்டியதான உயர்ந்த் வேதார்த்தங்களை வால்மீகி மஹருஷியானவர் ஸ்ரீமத்ராமாயணத்தில் சொல்லியிருக்கிறார். அதில் பாதுகையின் பெருமையப் பற்றிச் சொல்லியிருக்கிறார். வேதத்தில் பாதுகா ப்ரபாவமில்லாத போனால் ராமாயணத்தில் அதைப்பற்றிச் சொல்லுவாரா? மூலத்தில் இல்லாத ஸங்கதிகளை வியாக்யானத்தில் சொல்லுவார்களா என்கிற யுக்தியினால் ஊஹிக்கிறார்கள்.
इन्दप्पादुकैयैप्प्ठ्री वेदत्तिल सोल्लियिरुक्किरदावेन्राल्, वेदङकळेल्लामरिन्दवर्कळ्
“इन्द इडत्तिल पादुकैयिन पेरुमैप्पठ्रि सोल्लियिरुक्किरतु” एन्रु तेरिन्दुकोळ्किरार्गळ्.
सिऱिदु वेदभागात्तै तेरिन्दवर्कळ्कूड “पादुकैयिन् महिमै वेदत्तिल सोल्लियिरुक्किरतु एन्रु ऊहित्तुक्कोळ्किरारगळ्. एप्पडियेन्ऱाल कोनजम् वेदाध्ययनम पण्णिनवर्गळुम अवशियमाय अऱिय वेण्डियतान उयर्न्द वेदार्तङगळै वालमीगी महरुषियानवर श्रीमतरामायणत्तिल सोल्लियिरुक्किरार्. अत्तिल पादुकैयिन पेरुमैयैप पठ्रिच सोल्लियिरुक्किऱार् वेदत्तिल पादुका प्रभावमिल्लादु पोनाल रामायणत्तिल आतैप्पठ्रि सोल्लुवारा? मूलत्तिल इल्लाद सङ्गतिकळै व्याक्यान्त्तिल सोल्लुवार्कळा एन गिऱ युक्तियिनाल ऊहीक्किरार्गळ्.

वेदोपब्रुह्मणकुतूहलिना निबद्धं
विश्वाम्भराश्रुतिभवेन महर्षिणा यत्
व्यासेन यच्च मधुसूदनपादरक्षे
द्वे चक्षुषि त्वदनुभावमवेक्षितुं न:

வேதோபப்ருஹ்மண குதூஹலினா நிபத்தம்
விஷ்வம்பராஸ்ருதிபவேன மஹர்ஷிணா யத்
வ்யாசேன யச்ச மதுஸூதனபாதரஷே
த்வே சஷுஷி த்வதனுபாவமவேஷிதும் ந:

வேதத்தினுடைய
உண்மையான அர்த்தத்தை எல்லோரும் தெரிந்துகொள்வது மிகக் கஷ்டம். ஆகையால் நன்றாய்த் தெரியப்படுத்துவதற்காக ஸ்ரீவால்மீகி மஹரிஷி ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தையும் ஸ்ரீவேதவியாஸ பகவான் ஸ்ரீமஹாபாரத்தையும் செய்தருளினார்கள். அந்த இரண்டும் பாதுகையின் பெருமையைப் பார்ப்பதற்கு எங்களுக்கு இரு கண்களாக இருக்கின்றன. அதாவது, அந்த இரண்டு க்ரந்தங்களிலும் பாதுகையின் பெருமையைப் பற்றி அதிகமாய்ச் சொல்லியிருக்கிறது. அவ்விரண்டு க்ரந்தத்திலும் பெருமாள் திருவடியில் பக்தரானவர்களுடைய பெருமையைச் சொல்லியிருக்கிறது.
वेदत्तिनुडैय उण्मैयान अर्त्थ्तै एल्लॊरुम् तेरिन्दु कोळ्वतु मिकक् कष्ठं. आकैयाल्
अतै नन्र्रायत् तेरियप्पडुत्तुवतर्काक श्रीवाल्मीकि महरिषि श्रीमद्रामायणत्तैयुं श्रीवेदव्यासभगवान् श्रीमहाभारतत्तैयुम् सेयतरुळिनार्गळ्. अन्द इरण्डुम् पादुकैयिन् पेरुमैयैप्पार्प्पदर्क्कु एन्गळुक्कु इरु कण्कळाक इरुक्किन्रन. अथावतु अन्द इरण्डु ग्रन्दन्गळिलुम् पादुकैयिन् पेरुमैयैप्पर्रि अतिकमाय् सोल्लियिरुक्किरतु. अव्विरण्डु ग्रन्दत्तिलुम् पेरुमाळ् तिरुवडियिल् भक्तारानवर्कळुडैय पेरुमैयैच् चोल्लियिरुक्किरतु.

वेदोपब्रुह्मणकुतूहलिना निबद्धं विश्वाम्भराश्रुतिभवेन महर्षिणा यत्

व्यासेन यच्च मधुसूदनपादरक्षे द्वे चक्षुषि त्वदनुभावमवेक्षितुं न:

वेदत्तिनुडैय उण्मैयान अर्त्थ्तै एल्लॊरुम् तेरिन्दु कोळ्वतु मिकक् कष्ठं. आकैयाल्

अतै नन्र्रायत् तेरियप्पडुत्तुवतर्काक श्रीवाल्मीकि महरिषि श्रीमद्रामायणत्तैयुं श्रीवेदव्यासभगवान् श्रीमहाभारतत्तैयुम्  सेयतरुळिनार्गळ्. अन्द इरण्डुम् पादुकैयिन् पेरुमैयैप्पार्प्पदर्क्कु एन्गळुक्कु इरु कण्कळाक इरुक्किन्रन.अथावतु अन्द इरण्डु ग्रन्दन्गळिलुम् पादुकैयिन् पेरुमैयैप्पर्रि अतिकमाय् सोल्लियिरुक्किरतु. अव्विरण्डु ग्रन्दत्तिलुम् पेरुमाळ् तिरुवडियिल् भक्तारानवर्कळुडैय पेरुमैयैच् चोल्लियिरुक्किरतु.

§Å§¾¡ÀôÕ‹Á½Ìà¸Ä¢¿¡ ¿¢Àò¾õ

Å¢îÅõÀáîÕ¾¢À§Å¿ Á†÷„¢½¡ Âò

ù¡§…¿ Âîº ÁÐ…¥¾¿ À¡¾Ã§‡

ò§Å º‡¤„£ òÅÐÑÀ¡ÅÁ§Å‡¢Ðõ ¿:

§Å¾ò¾¢Û¨¼Â¯ñ¨Á¡ɠ «÷ò¾ò¨¾±ø§Ä¡Õõ¦¾¡¢óЦ¸¡ûÅÐ Á¢¸ì ¸‰¼õ. ¬¨¸Â¡ø «¨¾      ¿ýÈ¡ö ¦¾¡¢ÂôÀÎòОü¸¡க ‚Å¡øÁ£¸¢ Á†¡¢„¢ ‚Áò áÁ¡Â½ò¨¾Ôõ ‚§Å¾Å¢Â¡ŠÀ¸Å¡ý ‚Á†¡À¡Ã¾ò¨¾Ôõ ¦ºö¾ÕǢɡ÷¸û. «ó¾ þÃñÎõ À¡Ð¨¸Â¢ý ¦ÀÕ¨Á¨Â À¡÷ôÀ¾üÌ ±í¸ÙìÌ þÕ ¸ñ¸Ç¡¸ þÕ츢ýÈÉ. «¾¡ÅÐ, «ó¾ þÃñÎ ìÃó¾í¸Ç¢Öõ À¡Ð¨¸Â¢ý ¦ÀÕ¨Á¨Âô ÀüÈ¢  «¾¢¸Á¡öî ¦º¡øĢ¢Õ츢ÈÐ. «ùÅ¢ÃñÎ ìÃó¾ò¾¢Öõ ¦ÀÕÁ¡û ¾¢ÕÅÊ¢ø Àì¾Ã¡ÉÅ÷¸Ù¨¼Â ¦ÀÕ¨Á¨Âî ¦º¡øĢ¢Õ츢ÈÐ.