Wednesday, September 23, 2009

ஸ்லோகம் 28.
பத்யேந தேவி சடகோபமுநிஸ்தவாஸீத்
தஸ்யாபி நாமவஹநாந்மணிபாதுகே த்வம்
சேஷீ பபூவ யுவயோரபிசேஷசாயீ
சேஷம் த்வசேஷமபி சேஷபதே ஸ்திதம் வ:
स्लोकम 28
पद्येन देवि श्ठकोपमुनिस्तवासीत
तस्यापि नामवहनान्मणिपादुके त्वम
शेषी पभुव युवयोरपि सेषशायी
शेषम त्वशेषमपि शेषपदे स्थितँ व:
उन्नैप्पऱ्रि नम्माळ्वार पाडिनार्. अतनाल अवर उनक्कुक कीष पठ्ठिरुन्दवराक आनार्. नी अवर पेयरै वहित्तुकोन्डतिनाल अवरुक्कुक कीष्प्पडिन्दाय्. उङगळिरुवरुक्कुम पेरुमाळ एजमानर्. नीङगळ मून्रु पेयरुम (पेरुमाळ्, नम्माळ्वार्, पादुकै) मठ्र उलकङ्कळुक्केल्लाम यजमानरकळाक आगिन्रीर्गळ्. पेरुमाळ एल्लोरुक्कुम यजमानर्. पेरुमाळैच चेर्न्द्वावर्कळूक्कुळ्ळे ओरुवरुक्कोरुवर ताऴ्वुमुयर्थियुमुण्डु
உன்னைப்பற்றி நம்மாழ்வார் பாடினார். அதனால் அவர் உனக்குக் கீழ்ப்பட்டிருந்தவராக ஆனார்,நீ அவர் பெயரை வஹித்துக்கொண்டதினால் அவருக்குக் கீழ்படிந்தாய். உங்களிருவருக்கும் பெருமாள் எஜமானர். நீங்கள் மூன்று பெயரும் (பெருமாள், நம்மாழ்வார், பாதுகை) மற்றவுலகங்களுக்கெல்லாம் யஜமானர்களாக ஆகின்றீர்கள். பெருமாள் எல்லோருக்கும் யஜமானர். பெருமாளைச் சேர்ந்தவர்களுக்குள்ளே ஒருவருக்கொருவர் தாழ்வுமுயர்த்தியுமுண்டு.


ஸ்லோகம் 29
விந்த்யஸ்தம்பாதவிஹதகதேர் விஷ்வகாசாந்தஸிந்தோ:
கும்பிஸூநோரஸுரகபலக்ராஸிந:ஸ்வரைபா
நித்யம் ஜாதா சடரிபுதநோர்நிஷ்பதந்தீ முகாத் தே
ப்ராசீநாநாம் ச்ருதிபரிஷதாம் பாதுகே பூர்வகண்யா

विन्ध्यस्तम्भाहविहतगतॆर्विष्व्गाचान्तसिन्धो:
कुम्भीसुनोरसूरक्बलग्रासिन:स्वैरभाषा
नित्यम्जाता शठरिपुतनोर्निष्पतन्ति मुखात्ते
प्राचीनानँ श्रुतिपरिशदाँ पादुके पूर्वगण्या
பாதுகையே! தமிழ் பாஷையானது நித்யமாய் இருக்கிறது. அகஸ்தியரென்ற் மஹரிஷிக்கு மிகவும் இஷ்டமானது. அப்படியிருந்தும் அப்பாஷைக்கு விசேஷ கவுரமில்லாமலிருந்தது. நீ ஆழ்வாராகஅவதரித்து உன்னுடைய முகத்திலிருந்து திருவாய்மொழியாக வெளிப்பட்டபடியால் வேதத்துக்கு மேலே கெளரவமேற்பட்டது. அகஸ்தியர் விந்தியமென்ற மலையை அடக்கினார். ஸமுத்திரத்தை ஆசமனம் செய்தார். வாதாபி என்ற அஸுரனைப் புஜித்து ஜரிக்கப்பண்ணினவர். இன்னும் அனேகம் ஆச்சரியமான காரியத்தைச் செய்தார்.
पादुकैये! तमिळ भाषैयानतु नित्यमाय इरुक्किरतु, अगस्तयर एन्र महरिषिक्कु मिगवुमिष्ठ्मानतु. अप्पडियिरुन्तुम अभ्भाषैक्कु ग़ोउरवमिल्लातिरुन्ददु. नी आळवाराक अवतरित्तु उन्नुडैय मुकत्तिलिरुन्दु तिरुवाय्मोळियाक वेळिप्पठ्ठ्पडियाल वेदत्तुक्कु मॅले गोरवमेर्प्ट्टतु. अगस्त्यरेन्बवर विन्ध्यमेन्र मलैयै अडक्किनार्. शमुद्रत्तै अडक्किनार्. वातपि एन्किऱ असुरनैप भुजित्तु जरिक्कप्पण्णिनवर्. इन्नुम अनेकम आच्चर्यमान कार्यत्तैच चेyय्तार्.
ஸ்லோகம் 30
சடகோப இதி ஸமாக்யா
தவ ரங்கதுரீணபாதுகே யுக்தா
ஸூதே ஸஹஸ்ரமேவம்
ஸூக்தீ: ஸ்வயமேவ யந்மயா பவதீ
शठकोप इति समाखया तव रङगतुरीण पादुके युक्ता
सूते सह्स्रमेवँ सूक्ती:स्वयमेव यन्मया भवती
ஏ பாதுகையே! நம்மாழ்வார் பெருமாளைப் பற்றி ஆயிரம் பாசுரம் பாடினார். நீ என்னைக் கொண்டு ஆயிரம் ஸ்லோகங்கள் பண்ணுகிறாய். ஆகையால் அந்தப் பெயர் உனக்குத்தகும். இந்தப்பெயர் வருவதற்குத்தான் லக்ஷம் ஸ்லோகம் பண்ணும் படி நியமிக்கவில்லை.
ए पादुकैये नम्माळ्वार् पेरुमाळैप् पट्रि आयिरम् पासुरम् पाडिनार्। नी एन्नैकोन्डु आयिरम् स्लोकन्गल् पण्णुकिराय् आगैयाल् अन्तप् पेयर् उनक्कुत्तकुम्। इन्तप् पेयर् वरुवतर्क्कुत्तान् लक्षम् स्लोकम् बण्णुम्ब्बडि नियमिक्कविल्लै

इति श्री कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य
श्रीमद्वेदान्ताचार्यस्य क्रुतिषु श्रीरङ्गनाथ पादुका सहस्रे समाख्या
पद्धति द्वितिया

No comments:

Post a Comment