ய: ஸப்தபர்வவ்யவதாநதுங்காம்
சேஷத்வகாஷ்டாமபஜந் முராரே:
தஸ்யாபி நாமோதவஹநாத் த்வயாஸெள
லகூக்ருதோபூத் சடகோப ஸூரி:

स्लोकम 26
य: सप्तपर्वव्यवधानतुङ्काम् सॆषत्वकाष्टामबजन् मुरारॆ:
तस्यापि नामॊद्वहनात् त्वयासौ लघूक्रुतॊभूत् सठकॊपशूरि:

ஏ பாதுகையே ! நம்மாழ்வார் பெருமாளுடைய பக்தர்கள் வரிசையில் நான் எட்டாவதாயிருக்கிறேன் என்று ஸாதித்தார். அவ்விஷயத்தில் அவரை ஜயிப்பதற்காகவே அவர் பெயரை நீ வஹித்துக்கொண்டு ஒன்பதாவதாய் ஆகிவிட்டாய். ஒருவரின் பெயரை ஒருவர் வைத்துக்கொள்வது அவருக்குத்தாஸன் என்பதைக் காண்பிக்கும் என்பது சாஸ்த்திர ஸித்தம்.
ए पादुकैये नम्माळ्वार पेरुमाळुडैय भक्तर्गळ वरिसयिल नान एठ्ठावतायिरुक्किरेन एन्ऱु सातित्तार्. अव्विषयत्तिल अवरै जयिप्पतर्काकवे अवर पेयरै नी वहित्तुक्कोण्डु ओन्ब्तावताय आगिविठ्ठाय्. ओरुवर पेयरै ओरुवर वैत्तुकोळ्वतु अवरुक्कुत दासन एन्बदैक काण्बिक्कुम एन्बतु सास्त्रसित्तम्.